Karel van Dam, sterspeler van DSO 7, heeft zijn toetsenbord bewogen in een prima wedstrijdverslag:
Het was op een donderdagavond rond 8 uur, waarop de spelers van DSO 7 verwacht werden op het immer gezellige terrein van onze korfbalclub. Om de jongere spelers kennis te laten maken met dit bijzondere team, hebben we Jeroen en Ron Strootman en Edwin Vermeulen uitgenodigd om mee te spelen. We mochten vadaag op het hoofdveld spelen, een eer die ons niet zo vaak te beurt valt.
Dit zou weer een bijzondere wedstrijd worden. De maan stond vol en hoog aan de hemel. Het was erg fris, maar er stond haast geen wind. De schijnwerpers zetten de spelers in het volle licht, zodat de wedstrijd om half acht van start kon gaan op het hoofdveld.
Al snel wist Edwin de stand op 1-0 te brengen. Dit liet ZKV 4 niet onberoerd en zij scoorden vrij snel 2 punten. Net voor de rust werd nog een derde punt gezet, waardoor we met een achterstand van 1-3 de rust in gingen. Tijdens het drinken van een slappe, maar wel warme beker thee, kwam Edwin met een idee. Als Karel nou eens zonder bal een aanval zou opzetten, dan zouden ze mij bij de korf de bal toespelen en ik zou dan kunnen scoren…. Je merkt dan dat zo’n jonge speler mijn talenten nog niet kent. Ik wordt namelijk vaker geprezen als geschiedschrijver van onze wedstrijden dan als speler met scorend vermogen.
Maar goed we mochten na de rust in de aanval beginnen, dus ik denk laten we eens proberen. Ik vang de bal, een schot en…. Hoppa in de korf. Zo ontstaat dan plotseling weer een gedenkwaardig moment. Mijn eerste punt dit seizoen. Het hele publiek van zeker 2 a 3 personen stond te juichen vanuit de overkapping bij de kantine. Het is altijd een prettig gevoel om van de nul af te zijn. Na nog een aanval, scoorde ik een tweede keer. Wow. Uitzinnige geluiden vanuit de kant! Er werd een wave gedaan. Zelfs vanuit een ander veld kwam gejuich. Op het scorebord stond in fel rode letters een stand van 3-3 genoteerd.
Deze acties hadden we graag nog een keer herhaald. Maar zoals het hoort, moesten we met ons vak oversteken naar de andere helft om daar te gaan verdedigen. Gedurende de rest van de tweede helft heeft alleen Marcel nog een keer gescoord. Dit betekende dat ons vak geruime tijd in de verdediging stond. De scheids floot dus af, waarbij we met 4-3 wonnen. De eerste keer in mijn leven heb ik 50% van alle punten van het team gemaakt. Mijn avond kon niet meer stuk. Zittend rond een grote tafel, werd de dorst gelest en werd weer gezellig in de kantine.