“Alleen het mooie weer zit tegen“
“Goedemiddag Frans, er is weer veel grond verzet en zand verplaatst zie ik! Gaat alles volgens plan?”.
Zo begon ik deze week op een woensdagmiddag een kort gesprek met Frans de opzichter. Een man die niet snel van zijn stuk te brengen is, heel hard werkt en op een of andere manier altijd een glimlach op zijn gezicht heeft staan. Zo staat zijn gezicht makkelijk denk ik. Zijn ogen zien alles 360 graden om hem heen gebeuren. Want waar ik zelfs zwaar materieel gewoon over het hoofd zie, weet hij naar welke kant de kraan gaat draaien voordat de beweging is ingezet. Hij waardeert zijn mensen en laat dan ook blijken met een goedkeurende blik. Als iets niet helemaal volgens zijn inzicht gaat laat hij dat ook blijken, door ze te gaan helpen. “Ze snappen het niet helemaal geloof ik”, zegt hij. En hij loopt hen naar toe om het op te lossen. Een man van het past altijd, het kan echt wel, het komt goed en daar ongeveer. Hij heeft een hekel aan een planning; “Ik kan er toch niets aan doen als het water in de Maas te laag staat en er geen zand geleverd kan worden. En het zand dat er nu ligt is veel te los, ik moet er iedere dag met gierwagens water over rijden. En dan nog is het niet voldoende want de onderlaag moet stevig genoeg worden om de velden te dragen. Het mooie weer zit een beetje tegen”. Kortom, ik maak graag een praatje met Frans. Ik word er rustig van.
En er is deze week inderdaad veel gebeurd. Alle vlakindelingen van de paden, de velden, het gras en het speelterrein zijn duidelijk zichtbaar. Je ziet bijna hoe het er straks uit gaat zien. Als je goed kijkt zie je hoogteverschillen tussen de paden en de velden. Een rood-wit gemarkeerde stok geeft aan waar een hoek van veld 1 zich bevindt. Op de hoek is een diep gat gegraven waar een buis in is geplaatst. Rondom die buis wordt beton gestort. En in de buis wordt straks de lichtmast geplaatst en afgevuld met grind (het lichtplan heb ik overigens voor de zekerheid nog even laten controleren door de KNKV). Alles in orde, die kunnen straks wel een stormpje hebben vermoed ik zo. Ik beeld mij in dat ik over een paar maanden sta te kijken naar rennende korfballers, actieve combi-fitters en spelende kinderen. Ik kan niet wachten.
Er ligt al een deel nieuwe riolering en geulen voor de elektriciteitskabels zijn ook uitgegraven. Mooi op een rij komen groene pijpen de grond uit; het is duidelijk zichtbaar waar straks de putten komen. Verderop ligt een enorm zwart veld tegen het hek van de tennis aan. Een oppervlakte die later prima geschikt is om een mini-camping op te beginnen. Maar natuurlijk kan je er ook heerlijk op picknicken en voetballen, buiten het kampeerseizoen.
Het valt mij op hoe snel een gebouw en terrein vervallen als je er geen gebruik van maakt en het niet wordt bijgehouden. Onkruid, vuil en spinnenrag geven ons Thuishonk een verlaten indruk. Het valt nu zelfs extra op dat de gordijnen scheef hangen. Een beeld dat ik snel wil vergeten en ik krijg bijna de neiging om alles schoon te gaan maken. Nog net op tijd en met veel moeite kan ik mij lostrekken van die gedachte. De nieuwe trainer stuurt een berichtje, dus gered door de bel; “Zijn jullie nog op zoek naar tegels? Ik kan ze misschien goedkoper leveren want ik werk bij een bedrijf die leverancier is voor weg en waterbouw materialen”. Het is net of ik een puzzelstukje per ongeluk op de goede plaats leg. Soms lijken dingen zo makkelijk te gaan. Een dag later heeft Roeland de tegels besteld.
Ook de nieuwe indeling van het speelterrein heeft onze aandacht. Sjoerd heeft zelfs een knipplaat gemaakt zodat onze kinderen naar hartenlust hun eigen speelterrein kunnen inrichten.
Tot volgende week!
—
Met vriendelijke groet,
Steven ten Cate
Voorzitter DSO