Zaterdag 25 februari 2012, 2 minuten voor half 2. Na een spetterend voorprogramma van het E1, waarbij Sjoerd in de allerlaatste seconden van de wedstrijd de winst voor het E1 veilig stelt, is het tijd voor de matadoren en de matadorettes van het D1 na een korte inwerpperiode de korfbal arena van de niervaert te betreden tegen Springfield D1.
Hoe zijn de spelers van het D1 uit het carnavalsfeestgedruis gekomen, is de vraag. Melissa is al wel uit het gips, maar de wedstrijd komt te vroeg om al wel mee te kunnen doen voor haar. Verder is het team helemaal compleet en gezien het feit dat ze 2 weken geleden met 18-0 de uitwedstrijd bij hetzelfde Springfield wisten te winnen waren de verwachtingen hooggespannen. De beurt op de bank was in de eerste helft voor Sanne, maar dat weerhield de rest niet om gretig aan de wedstrijd te beginnen. In de uitwedstrijd, 2 weken geleden, werden er slechts 2 punten in de eerste helft gescoord, en het doel was om dat minimaal te overtreffen in deze thuiswedstrijd.
Dat doel bleek al snel gehaald. Door middel van doorloopballen sneed het DSO-mes als zijnde gloeiend heet door de verdedigingsboter van Springfield, voor wie al snel bleek dat er niets halen viel in Klundert. De illusies voor de stunt, waarop in de wedstrijd 2 weken geleden nog werd gehoopt door de springfield-ouders, kon na 5 minuten al in de kast, want binnen ‘no-time’ was het 3-0 voor DSO D1. Daarbij kreeg de verdediging van Springfield (voor hun jammerlijk uiteraard) de bal niet uit het aanvalsvak. En mocht de bal al in het verdedigingsvak van DSO komen, was deze binnen de kortste tijd weer onderschept door de D1-verdediging.
De winst was dus al snel in de pocket, en ontbrak het toch nog wel aan rendement in het team. Hoe raar het ook klinkt bij een 8-0 voorsprong bij rust, maar het rendement van een gemiddelde spaarrekening bij de bank is hoger dan de hoeveelheid kansen die op jammerlijke wijze niet gemaakt werden. Natuurlijk is dat enigszins met een knipoog geschreven, maar met een beetje geluk werden de prima aanvallen beloond met nog meer mooie punten. Maar ach, je mag natuurlijk niet klagen met een 8-0 voorsprong met rust.
Na rust werd Sanne voor Cas gewisseld, en was er verder geen verschil met de eerste helft van de wedstrijd. Mooie vlotlopende aanvallen werden helaas niet beloond met uitzonderlijk veel doelpunten, al werd er nog 7 maal gescoord, onder andere door een excellerende Esmeralda, die vele punten voor haar rekening nam, na prima samenspel met het team. En helaas voor Springfield, ook in de 2e helft bleek er geen spaarzame kans voor ze om te zetten in een doelpunt voor de eer. Dat gunde de DSO verdediging ze niet. Nou ja, misschien gunden ze het wel, maar wilden ze ook wel graag de nul houden.
Uiteindelijk eindigde de wedstrijd dus in een ongeflatteerde 15-0 winst, waar misschien wel meer gehaald had mogen worden. Maar met 15-0 winnen is, al is het tegen de hekkensluiter in de competitie toch een hele prestatie, wat gevierd mocht worden. Irene was terecht trots op hun pupillen. Miranda ook, maar zij was vooral sprakeloos, maar dat zal ook vast geweest zijn omdat ze de gehele dag haar stem al kwijt was….. opgemaakt door: Ton van Hoof