DSO 6 is afgelopen zaterdag meteen uit zijn overwinningsroes ontwaakt. Na de overwinning op scheldevogels vorige week, moest het team terecht zijn meerdere erkennen in Seolto 6.
Onderweg naar Vlissingen stelde Karel van Dam voor om samen de verslaggeving te gaan schrijven. Het onderlinge gesmeden plan was om te gaan battlen. Oftewel, een hip woord (met dank aan de voice die de term niet leven ingeblazen heeft) om elkaar scherp te houden in wekelijkse (lees: als er een wedstrijd is) verslagen, en daarop voor te borduren. Aan mij de eer om van start te gaan.
Alleen: waar koppel je dit verslag aan het verslag van vorige week? Aan Karel’s irritatie dat we niet het hoogste team zijn? Aan Ram Jam’s Black betty? Aan het weerbeeld dat Karel schetste in zijn vorige verslag?
Het was grijs en grauw in Klundert toen we vertrokken richting Vlissingen met 4 auto’s sterk. 4 auto’s maar liefst? Jazeker, Jolanda had haar ega overgehaald om mee te gaan met de wedstrijd, die zelfs nog een collega uit de regio had opgetrommeld. Het 6e had gewoon supporters bij zich. Kwam dat daar de overwinning van vorige week? Of was dat gewoon toeval, omdat ze toch bij die collega in de buurt moesten spelen? Laten we het er maar op houden dat het laatste het geval was. Overigens had Jolanda ons meteen al lekker gemaakt met de mededeling dat ze een cake gebakken had voor na de wedstrijd. U leest het, ook het 6e houdt gezelligheid hoog in het vaandel.
Een uur in de auto onderweg, dus alle tijd om bij te babbelen over de stand van zaken in de diverse levens, elkaar werk, hobby’s en aanverwante zaken die ‘ter tafel’ kwamen. En, zoals men wel vaker zegt, in Zeeland is het altijd mooi weer. En verdomd, dat was nog waar ook, de bewolking brak open en een vrolijk zonnetje ‘lachte’ ons toe.
Aangekomen in Vlissingen viel ons tijdens het omkleden de gedragsregels toe, netjes opgehangen in de kleedruimte. Zo’n slecht reputatie hebben wij toch niet? Na het omkleden viel meteen de houten vloer op en het feit dat er meer lijnen op het veld stonden dan ik gewend was. Met mijn korte persoonlijke korfbalcarriere werd dat voor mij de eerste keer om hierop te spelen. Na het inschieten begon de wedstrijd 5 minuten eerder dan gepland. Iedereen was klaar, alle supporters zaten klaar (ook de onze dus!), iedereen was startklaar om er een mooie pot van te maken.
“Begin je nu eindelijk met je verslag over de wedstrijd, Ton?”
Ja. Duidelijk was wel meteen dat er veel kwaliteit in het 6e van Seolto te vinden was. Vooral de heren waren zeer beweeglijk en heel fanatiek. Er was wel een kwaliteitsverschil zichtbaar tussen de 2 teams, waarbij aangetekend moet worden dat onze dames zeker niet minder waren dan de hoofdzakelijk jongere opponenten. Daarbij waren zij wat gelukkiger in hun schoten. Met 4-1 gingen we de rust is. Ons punt werd gescoord door Jolanda, wiens (persoonlijke) supporters natuurlijk ook deed opveren van hun stoeltje. Volgende keer maar weer persoonlijke supporters regelen, Jolanda!
Er was dus nog echt wel een mogelijkheid in de tweede helft, met Marianne, Marcel en Ies in het veld die voor Adje, Jaap en ondergetekende (die zeer ontevreden was over zijn eigen spel) in het veld kwamen.
Het begin van de 2e helft was toch veelbelovend. Karel bleef veel op de korf schieten in het ene vak, met ondersteuning van Ies en de dames, maar helaas trof geen enkel schot het beloofde doel. Daarbij liepen de aanvallen wel, maar werden ze niet beloond met een punt, ook niet bij Seolto in het eerste deel van de tweede helft. Totdat Seolto halverwege wel weer begon te scoren, was de illusie om nog te winnen verdwenen. Dat Seolto zou gaan winnen was wel duidelijk, bij hen ging het namelijk wel lopen en kwam de scoringsmachine op gang.
Toch wist het 6e van DSO (en met name Ies) wel Seolto nog te verbazen. Voor ons is het allemaal niet zo vreemd en bijzonder meer, maar duidelijk voor Seolto wel. Met zijn 50 jaar ervaring wist Ies ook dit seizoen van zeker 15 meter afstand met 1 hand te scoren. Het gebeurt eigenlijk ieder seizoen wel 1 keer bij Ies, ditmaal wist hij de spelers van Seolto hiermee te verbazen.
Uiteindelijk werd de wedstrijd beeindigd met 12-2 voor Seolto. Maar het hoogtepunt voor DSO 6 kwam uiteindelijk nog in de vorm van de heerlijke cake die ons beloofd was door Jolanda. Overheerlijk!
Volgende week is het 6e vrij en kan er getankt worden voor de volgende wedstrijd, waarvan Karel het verslag zal schrijven. 1 voorwaarde voor hem: het verwerken van het woord “kleiduif” of “kleiduiven”.
Groeten,
Ton van Hoof
