Playbackshow/Kampioenenavond
Hierbij mijn verslagje van de weer erg gezellige avond in onze eigen kantine. De video’s komen vast nog later online.
Nadat de NAC mijn optreden van vorig jaar nog eens goed bekeken had (https://youtu.be/eWkSNpP6neY ) besloten ze mij maar snel als jurylid voor de versie van dit jaar te vragen om herhaling te voorkomen. Natuurlijk ging ik daar graag op in en opperde direct om een oud medebestuurder te vragen als 2e jurylid. Ook Willem van Dueren den Hollander zei direct ja op het verzoek en toen was het nog even nadenken over een 3e jurylid. Aangezien Willem en ondergetekende toch echt tot de middelbare leeftijd beginnen te behoren moest er natuurlijk wel een vertegenwoordiger van de jongeren onder ons plaatsnemen in de jury, die goed op de hoogte is van de huidige muziektrends. Gelukkig was Daphne Strootman bereid om naast deze 2 oudere jongeren plaats te nemen aan de jurytafel. En nee, Daphne zat niet heel de avond met een opgestoken middelvinger, want dat was een overblijfsel van de gewonnen wedstrijd van die middag.
De presentatie was dit jaar weer in handen van het inmiddels beroemde en beruchte duo Tiet en Juut. Zij besloten het dit jaar “wat anders” te doen en legden regelmatig de zweep erover om het tempo in de avond te houden. En dat was wel nodig ook met maar liefst 12 optredens. Of waren het er toch 11? Het derde besloot deze 1 april avond te gebruiken als grap en haakte op het laatste moment af. Dat schept natuurlijk wel verplichtingen voor volgend jaar….
De kantine was weer ouderwets bommetje vol gevuld en iedereen keek reikhalzend uit naar alle kampioenen die gehuldigd zouden worden, waarbij de pauzes zouden worden voor wat optredens die niet zouden misstaan op een in het verleden zo succesvolle playbackavond van DSO….
Pjotr had de avond daarvoor de JeugdPlayBackShow gewonnen en mocht als eerste optreden deze avond. Wij snapten direct waarom hij de winnaar was geworden. Na een indrukwekkende Star Wars opening ging Pjotr helemaal los met zijn dans moves en playback act. En dat helemaal alleen met een zaal vol (min of meer) volwassenen! Klasse gedaan Pjotr en ik denk dat we jou nog vaak gaan zien in de toekomst.
Nadat de eerste kampioenen waren gehuldigd was het de beurt aan een “Golden Oldie”. Net als jaren geleden in onze oude kantine hadden Karel en Anton van Dam zich gehesen in hun Blues Brothers pakken voor een vlekkeloze vertoning van Everybody Needs Somebody. Hoe akelig dicht bij het origineel zij kwamen kunnen jullie hier terugkijken (https://youtu.be/EHV0zs0kVGg ), maar vooral de gezamenlijke danspasjes waren van een hilarische schoonheid!
Vervolgens werd het podium opgeëist door de volgende kampioensploeg waarna het de beurt was aan Anna Kendrick, oftewel Irene, met de Cupsong. Ik had na het lezen van de titel een wat andere verwachting van de betreffende song, maar gelukkig wist collega jurylid Daphne mij al snel uit te leggen welk liedje dit was. Na het terugkijken op YouTube (https://youtu.be/cmSbXsFE3l8 ) bleek Irene toch wel akelig dichtbij het origineel te komen met haar perfect getimede verplaatsingen van de cups. En zoals zaterdag al gememoreerd kan ze zich altijd nog gaan richten op de een succesvolle Balletje, Balletje act! Knap gedaan, Irene!
Het volgende hoogtepunt diende zich al weer aan want niemand minder dan Wes met Alane (https://youtu.be/3gl5OEZ8j_o ) betrad het podium. Nou is dat op zich een heel aardig nummertje en een hele grote hit geweest, maar na deze uitvoering van Wim en Corrie Crezee kan ik nooit meer normaal luisteren naar dit liedje. Broer en zus hadden besloten er een complete Mamma Appelsap van te maken waarbij Corrie de lyrics toonde op kartonnen bordjes. Dat deed me in de verte nog even denken aan Bob Dylan’s Subterranean Homesick Blues (https://youtu.be/MGxjIBEZvx0 ), maar in dit geval werd de volledig Afrikaanse tekst verhaspeld naar oer-Nederlands. Ontzettend origineel en geweldig uitgevoerd, waarbij Wim volledig voldeed aan “Jij krijgt die lach niet van mijn gezicht”.
Tijd voor pauze en we gooien er nog een huldiging van een kampioen tegenaan! Daarna was het de beurt aan de winnaars van vorig jaar. Omdat deze avond al heel de tijd “wat anders” verliep waren de verwachtingen weer hooggespannen en terecht. De Turbotwins werden perfect gesynchroniseerd weggezet door Rom, Erik en Jasper. Wat een timing en wat een perfectie! Ik betrapte mezelf erop dat ik het gevoel had niet naar playback te kijken, maar mezelf in het theater bevond. Geweldige act mannen!
Het podium werd vervolgens compleet verbouwd voor The Sisters met Sketchshe 2.0. Vanuit een prachtige, roze auto werden in een hoog tempo verschillende hits gepresenteerd door Irene en Esther, waarbij ze het ook nog eens voor elkaar kregen om in hetzelfde tempo te wisselen van kleding en attributen en de auto te besturen! We hadden als jury gewoon geen tijd om onze aantekeningen te maken, want dan misten we simpelweg teveel. Knap gedaan en met zichtbaar plezier uitgevoerd!
Had ik al gezegd dat het een kampioensavond was? Het kon niet op want na weer een huldiging was het de beurt aan de BeeGees met Stayin Alive. Willem en ik gingen er eens goed voor zitten, want dit was natuurlijk een nummer uit onze jeugd toen wij nog soepel en spontaan de dansvloer betraden. De gordijnen op het podium gingen open en daar stonden vader Karel en zonen Anton en Jeroen als 3 volwaardige discoqueens met lekker wijde broekspijpen! Karel had zijn ruige haarbos voor de zekerheid nog opgebonden waardoor hij veel weg had van een Kung Fu strijder. Er volgde een, net niet helemaal synchrone, act waar het plezier echter van afspatte. Na een succesvolle reanimatie van Karel mocht de familie van Dam het enorme en terechte applaus in ontvangst nemen. Voor het origineel, kijk hier (https://youtu.be/oQwNN-0AgWc ).
Tijd voor wat meer hedendaagse muziek! Miss Montreal betrad het podium voor haar Writing Stories. Mijn persoonlijke verwachtingen waren hooggespannen, want ik had vorig jaar nog gezien hoe Naomi de jury verleidde door op de jurytafel haar Taylor Swift creatie op te voeren. Dit jaar koos Naomi voor een iets ingetogener sessie waarbij het hele podium opgeluisterd werd met attributen die haar persoonlijke Stories vertelden. Een prachtige act, waarbij de jury haast ademloos heeft toegekeken!
Na wederom een welkome pauze om al deze indrukken te kunnen verwerken was het de beurt aan de 3 Biggetjes van K3 (https://youtu.be/IML7yFoCyUs ). Geweldige danspasjes van de meiden en een zaal die compleet uit z’n dak ging. Het was wel een beetje jammer dat er op de voorgrond een paar heren The Chemical Brothers met The Salmon Dance (https://youtu.be/dDj7DuHVV9E ) probeerden na te doen maar goed… Nee hoor, alle gekheid op een stokje; het waren Ben en Erik die mijn muziekkennis probeerden bij te spijkeren met deze nieuwe dans. Ik ben meer uit het tijdperk van de Vogeltjesdans, maar was toch zeer onder de indruk van de perfecte lipsync. En of de mannen nu wisten van die 3 Biggetjes???
De laatste kampioenen van de avond mochten nog even het podium betreden alvorens het de beurt was aan RemRom met TrumpWilders. Daar gingen we eens even goed voor zitten, want de heren kennende zouden we weer vele minuten vermaakt worden. Na de indrukwekkende en angstaanjagende speech van een verdacht veel op Trump lijkende Remco werden we door de heren meegenomen op een trip door de meest actuele gebeurtenissen van de laatste tijd. Zelfs de windmolens kwamen voorbij (Don’t Stand so close te me!!) en er werd een Wall opgebouwd zoals door Pink Floyd in hun beste jaren (https://youtu.be/HrxX9TBj2zY ). De daarop vermelde tekst zullen we gemakshalve maar even vergeten. Heren, we hebben weer ouderwets van jullie genoten!
Het slotwoord was voor onze onovertroffen presentatrices van de avond, Titia en Judith. Ook zij brachten een Golden Oldie en Willem ging rechtop in zijn stoel zitten voor zijn all time favorite: Spiegelbeeld van Willeke Alberti (https://youtu.be/ceOiAFyAYyM ). De dames schotelden ons een prachtige act voor waarbij ze volledig in spiegelbeeld het liedje brachten. “Wat een geweldige choreografie” zou Barry Stevens zeggen en ik kan het daar alleen maar mee eens zijn. Volledig synchroon met zowel de gebaren als de lippen, waarbij een eerste zoen niet mocht ontbreken. Een geweldige afsluiter van een meer dan geslaagde kampioensavond!
Aan ons de moeilijke taak een winnaar aan te wijzen. Voor ons waren het allemaal winnaars, maar we hebben geprobeerd een mix te maken tussen de acts waar we om gelachen hebben, waarbij de playback geweldig was en waar alles samenviel inclusief actualiteit. De 3e plaats was voor de familie van Dam, 2e zijn geworden Corrie en Wim en ondanks dat Rom een hekel heeft aan een 2e optreden als winnaar vonden wij dat kwalitatief zo’n sterk optreden dat we Rom en Remco hebben uitgeroepen tot winnaars.
NAC bedankt, barpersoneel bedankt, Frank bedankt, podiumbouwers en mannen achter de schermen bedankt en TC bedankt voor het huldigen van de kampioenen!! Tot volgend jaar!
Namens de jury,
Hans Posthumus