Wim Verkijk heeft een veelzijdige rol binnen DSO als vrijwilliger. Hij vertelt hoe bijzonder het is om bij DSO te mogen en kunnen zijn!
1. Je bent al een poos actief als vrijwilliger bij onze club. Wat zijn taken die je zoal op je hebt genomen of nog steeds uitvoert?
Momenteel ben ik binnen DSO actief als verenigingsbegeleider. Een benaming die niet meteen helder aanduidt wat de lading is. In 2007 is de KNKV-opleiding van scheidsrechters in een nieuw jasje gestoken. Daarbij hebben de verenigingen ook een actieve taak (verplichting) gekregen in de praktijkopleiding van de ‘eigen’ scheidsrechters. Die leiden de thuiswedstrijden van onze jeugd, onze junioren en onze senioren in het breedtekorfbal. De verenigingsbegeleider, een nieuwe functie, coacht de beginnende scheidsrechters in hun zelfontwikkeling. De begeleiding is een voorwaarde voor het praktijkdeel van de opleiding. Nadat de cursist geslaagd is, wil DSO de ‘eigen’ (beginnende) scheidsrechters naar behoefte blijven begeleiden. Naast het genoemde begeleiden, is dit ook een prima positie voor het verlenen van ondersteuning tijdens de basis theorie cursus en bij de jaarlijkse (bij-)scholing & toetsing van de scheidsrechters.
In het verleden was ik op diverse fronten als vrijwilliger actief.
Op bestuurlijk vlak heb ik deel uitgemaakt van het bestuur (voordien de twaalftalcommissie resp. het afdelingsbestuur) en van de technische commissie.
Daarbij ook wedstrijdsecretaris J/S en scheidsrechterscoördinator geweest.
“Binnen de lijnen”, scheidsrechter geweest voor senioren/junioren en jeugd.
“Langs de lijnen”, een blauwe maandag trainer/coach geweest van junioren & senioren ploegen.
2. Hoe ben je eigenlijk vrijwilliger geworden?
Na 1 of 2 jaar bij de junioren ging ik spelen in een senior team, zo om en nabij 1975/1976. Ik werd gevraagd – het kan niet anders dan Cor Hollemans zijn geweest – om lid te worden van de toenmalige twaalftal-commissie en zo mijn team te vertegenwoordigen. Onder de hoede van omnivereniging c.s.v. Spido was dat toentertijd zo’n beetje de ‘bestuurlijke’ peiler binnen de afdeling korfbal. Daar is eigenlijk de kiem gelegd voor diverse latere functies/taken binnen de vereniging. De andere zeer belangrijke peiler, toentertijd en feitelijk nu nog steeds, was de feestcommissie. Op dat vlak heb ik met name een consumerende rol gehad, wél geheel vrijwillig uiteraard.
3. Waarom vind je het belangrijk iets extra’s voor DSO te doen?
Binnen de vereniging is er een veelvoud aan taken. Met de nodige regelmaat dienen die zich steeds weer aan. En dan heb ik het even niet over ‘spelersverplichtingen’ als zaalwacht, schoonmaken kleedkamers, etc. Met een ‘gezonde’ toekomst in het vizier, blijft de vereniging zoeken naar ontwikkeling, wat veelal ook extra of andere nieuwe taken met zich mee brengt.
Als je je realiseert dat de vereniging alleen maar kan bestaan door de inzet van EIGEN actieve leden en de daardoor aangetrokken enthousiastelingen (niet-leden), dan kom je er logischerwijs niet onderuit te beseffen dat we ELK en MET Z’N ALLEN een bijdrage moeten leveren als vrijwilliger. Immers, er zijn geen anderen die het voor ons doen.
Gelukkig maar, dat niet iedereen hetzelfde kan en hoeft te doen. Ook zal niet iedereen tegelijkertijd actief kunnen en hoeven zijn. Het aanbod en de diversiteit in taken is dermate groot, dat iedereen eigenlijk wel taken kan uitzoeken die het beste bij zijn of haar mogelijkheden passen. Het mooiste is uiteraard wanneer een vrijwilliger zijn/haar eigen talenten verder kan ontplooien tijdens het uitvoeren van een bepaalde taak binnen de vereniging. Als dat geen “win-win” situatie is !? Daarnaast blijft de vereniging ook blij met mensen die een bezettingsprobleem oplossen, door ruimte te maken voor het op zich nemen van meerdere taken. Al met al, zo lang je actief deel uitmaakt van de vereniging DSO, is het belangrijk om iets ‘terug’ te doen voor de vereniging.
4. Verder nog iets te vertellen over je inzet voor de club?
Inmiddels loop ik ruim 40 jaar mee binnen de vereniging en hoop er nog enige tijd actief deel van uit te kunnen maken. Het is zeer bijzonder én onvergetelijk dat ‘de vereniging’ daar in 2013 ook een helpende hand in heeft gehad.
Zoals eerder betoogt, ontkom ik er dus niet aan om me te blijven inzetten voor de vereniging. En dat is iets wat ik, ‘t liefst samen met de vele mede-vrijwilligers wil blijven doen voor de vereniging.
We hopen dat je nog lang je steentje wilt bijdragen! Het is een bijzonder mooi verhaal!
BEDANKT VOOR JE INZET!