Afgelopen zaterdag 7 september mocht DSO 6 aantreden in Zuidland, voor de wedstrijd tegen ZKV 4 om 13.30 uur. Ruimschoots op tijd wist het 6e zich te verzamelen om op tijd aanwezig te zijn.
Door afmeldingen van Mark en Marcel moesten de hulptroepen aangesproken worden, gelukkig waren Luuk van Oers en Karel van Dam bereid om hun assistentie te verlenen om te proberen de winst binnen te harken. Karel van Dam? Ja, mensen: dé Karel van Dam, geschiedschrijven van dit team die het veldseizoen zou laten schieten, kwam ineens weer met zijn sporttas aan gewandeld. Ik, inmiddels benoemd tot interim-geschiedschrijver voor dit veldseizoen, bood natuurlijk nederig aan aan Karel de grote of hij dan ook dit verslag weer op papier wilde zetten, maar hiervoor paste hij hartelijk, vandaar dat ik met veel plezier dit verslag u voorschotel.
Met 2 afgeladen auto’s vertrok het 6e richting Zuidland. Het dienstdoende navigatiesysteem gaf weliswaar aan dat er belemmeringen op de route zouden zijn, maar ik zocht die belemmeringen voornamelijk bij onszelf. Eerste belemmering vonden we meteen bij Willemstad waar de brug openstond, waardoor we dachten dat we die belemmering alvast gehad hadden. Op de klanken van Moerdijk FM (waar een niet later te noemen lid van het team een radioshow had op dat moment) en later de klanken van 100%NL en 538 vervolgden we onze weg, om nog steeds op tijd aan te kunnen. Ies Hollemans zou op eigen vervoer vanaf zijn vakantieoord rechtstreeks naar Zuidland, alwaar wij hem zouden treffen. Dat dat moment nog lange tijd op zich zou laten wachten, konden we toen nog niet vermoeden.
Helaas kwamen we onderweg op de A15 muurvast te staan in het verkeersinfarct dat ontstaan was. Verderop zou een behoorlijk ongeluk gebeurd zijn, waardoor de weg afgesloten zou zijn. Toen we later de lijkwagen over de vluchtstrook voorbij zagen rijden, wisten we meteen de ernst van de situatie en concludeerden we meteen dat we dan maar beter in de file konden staan, mede omdat er geen andere uitweg meer was om de route aan te passen. Ies was inmiddels in Zuidland aangekomen en hield de mensen aldaar op de hoogte van onze vertraging, waarbij gelukkig ook nog later gespeeld zou kunnen worden in het programma van ZKV. Want dat we 13.30 uur niet gingen halen was inmiddels duidelijk, nadat we 5 kwartier stilgestaan hadden en af en toe stapvoets konden rijden.
Gelukkig (voor ons) werd de wegafsluiting eerder opgeheven, waardoor we rond 14.20 uur konden beginnen met de wedstrijd. En dan mag ook wel, na ruim 410 woorden in dit verslag.
Onze werklust en inzet ten spijt, moesten we weer aan de tegenstander de winst laten. Terecht, want ze waren beter, scherper, slimmer dan wij. Met name de heren in hun team waren zeer beweeglijk en wisten onze aanvallen behoorlijk te onregelen. Daarbij moet ook genoteerd worden dat wij erg ongelukkig waren in de afwerking van onze schoten. Zelfs de kwaliteiten van Luuk en Karel konden daar niets aan veranderen, al was Luuk nog wel teamtopscoorder met 2 punten in de tweede helft.
Terecht, maar geflatteerd verloren we met 11-4. Bij het drankje achteraf werd ons ineens een bittergarnituur voorgeschoteld. Omdat we ze hadden “laten” winnen? Nee, want hebben ze op eigen kracht klaargebokst. Maar uit dank omdat we hen zo goed op de hoogte hadden gehouden tijdens onze vertraging. Voor mijn gevoel de omgekeerde wereld maar met genot aten we gezamenlijk op, waarna we (na de verkwikkende douche) zonder file weer huiswaarts reden. Luuk en Karel, bedankt voor jullie assistentie!
Met korfbalgroet,
Ton van Hoof