In theorie was er een kleine kans dat het C1 nog kampioen kon worden. Ze zouden zelf de laatste uitwedstrijd moeten winnen tegen de hekkensluiter Oranje-Wit, maar zouden dan ook nog afhankelijk zijn van de uitslag van de wedstrijd tussen Juliana en De Voltreffers. Als De Voltreffers zou verliezen bij Juliana zou het C1 van DSO tezamen met De Voltreffers kampioen zijn.
Eerst de eigen wedstrijd maar eens zien te winnen in Dordrecht, pas dan mag je echt dromen van een mogelijke misstap van De Voltreffers. Terwijl goed weer voorspeld was door de weermannen en -vrouwen, was het enige positieve aan het weer dat het droog was. Een koude zijwind stond over het veld, waardoor de gevoelstemperatuur toch wel wat lager was.
Gelukkig bleek dat de sterren van het C1 niet te deren. Verzorgd en geconcentreerd wisten ze elkaar soepel te vinden, en werd de korf 4 maal gevonden voor de rust. Het team stond en vocht voor iedere bal, en waren heer en meester in het veld.
In de rust moest dus al wel geconcludeerd worden dat niet gevreesd hoefde te worden voor de eigen winst, want (met alle respect) Oranje-Wit was een maatje te klein. Toch duurde het behoorlijk lang voordat de puntenmachine in de tweede helft weer ging lopen. Na 2 doelpunten in die tweede helft werd de einduitslag bereikt van 6-0.
En toen werd het wachten en bellen naar Juliana. Maar daar werd niet opgenomen, keer op keer. Sociale media werd gecheckt maar ook daar was niets te vinden. Langzaam ebte de hoop weg, en werd er teruggekeerd naar ons mooie sportpark. Langzaam druppelde het nieuws binnen: Juliana zou gewonnen hebben. Eerst een beetje ongeloof: zou het echt? Echt? Echt? JA, ECHT!
Helaas was de team al niet compleet meer, want een aantal spelers had directe andere verplichtingen. De sms- en whatsapp-bom deed daarna snel zijn werk. Alhoewel ze het nog niet samen gevierd hebben (maar dat komt nog wel!) was er toch enorme blijdschap onder de kinderen, ouders en teambegeleiders.
Een kroon op het werk van Miranda, Irene, Erik en Remko, die week-in, week-uit altijd de tijd namen om de kinderen van het C1 bij te schaven in hun korfbal kwaliteiten. Zij hebben wekelijks met veel plezier de kids naar een hoger niveau gebracht. Een woord van dank naar hen toe. Helaas gaat Irene (voorlopig?) zich met nog belangrijkere zaken bezighouden: de geboorte en eerste opvoeding van hun eerste baby. Ook daar zal Irene vast een kampioen van weten te maken te zijner tijd.
Verder een compliment alle spelers/speelsters van het C1. Zij hebben het toch maar voor elkaar gebokst om zo ver te komen. Een speciale vermelding voor Marou, Anne en Fiep die voor het begin van het veldseizoen overkwamen van het C2, omdat dat opgeheven werd. Zij en alle andere spelers moesten daar in het begin even aan wennen, want het was toch weer even anders dan het was.
Dus bij deze: spelers/speelsters en begeleiders: gefeliciteerd met het terechte bepaalde (mede-)kampioenschap !!!!!